Verlengen en vakantie
Door: Marloes Harmsen
Blijf op de hoogte en volg Marloes
10 Oktober 2014 | Verenigde Staten, Oregon City
Inmiddels is het alweer oktober. Dat betekend nog 4 maanden te gaan tot februari, dan zit mijn jaar erop. Dan heb je twee keuzes.
1. Je gaat terug naar huis
2. Je verlengt
Puntje 1 hoef ik natuurlijk niet uit te leggen, dus door naar punt 2.
Puntje 2 heeft meerdere opties, je kunt 6,9 of 12 maanden verlengen. Dat kan bij je huidige host family of je gaat op zoek naar een gezin in een ander deel van het land. Op het visum dat je als au pair hebt kun je maximaal 2 jaar blijven.
Marc en Holly hebben mij gevraagd of ik nog een jaartje wil blijven. (Of 6 of 9 maanden)
Ik heb er een poosje over nagedacht en het er met verschillende mensen over gehad en ik heb besloten om 6 maanden te verlengen. Ik ben hier nu toch,heb het naar mijn zin, woon bij een leuke familie en zorg voor leuke kids. Ik krijg de kans om langer te blijven en daarbij dus ook de kans meer van dit enorme land te zien. Oh en niet te vergeten, more shopping ofcourse!
Maar nu eerst vakantie!! Eindelijk na bijna 8 maanden au pair te zijn. En nu hoor ik jullie denken.. Wat waren San Francisco en Nevada/Arizona/Utah dan? Dat waren weekend trips! ;)
Zondag 21 september vloog ik naar Vancouver, Canada! Een vlucht van amper een uur, dus dat was mooi snel. Ik zat in het vliegtuig met het voetbalteam van Vancouver. Het was een klein vliegtuig, met iets van 10-12 "gewone" mensen (incl. mezelf) en de rest waren voetballers en staf.
Aangekomen in Canada, na ongeveer 4 uur wachten, zag ik daar mijn ouders door de deuren komen! Erg leuk om ze weer te zien!
Zondagnacht in Vancouver geslapen en de volgende dag met de Ferry naar Vancouver Island!
Hier verbleven we 3 nachten in Campbell River. Dinsdag hebben we een Grizlly bear tour gedaan. Eerst was het zo'n 2 uur met de boot naar Orford Bay. The orignal village of the Homalco first nations people.
Vanaf daar werden we opgehaald door een busje waarmee we naar verschillende uitkijk punten werden gebracht. En wat hadden we een geluk! We hebben wel iets van 11 beren gezien! Wauw! Ook nog een moeder met 3 jonkies, so cute!
En dan woensdag whale watching! Hier had ik al zo lang naar uit gekeken. Orka's spotten, DE reden dat ik al jaren naar Vancouver Island wil. En nu was het moment eindelijk daar!
Maar helaas... Geen walvissen gezien... Zo'n 7 uur uur op het water rondgevaren, maar geen walvissen. Balen, balen, balen! Gelukkig zagen we wel zeeleeuwen, veel dolfijnen en een zwarte beer.
Het is heel mooi om er te varen met een bootje, door alle ‘’straten’’ tussen al die eilanden daar. Het water is op verschillende plekken ook heel apart. Verschillende kleuren, door de verschillende lagen, de onderste laag zout en de bovenste laag zoet. De verschillende stromingen zijn ook een heel apart en mooi gezicht.
Na 3 nachten in Campbell River gingen we naar Tofino, van de oostkant naar de west kant van Vancouver Island, een lange rit, maar met heel veel moois onderweg. Zoals Cameron Lake,Pacific Rim National Park en Long Beach.
Tofino is een klein surfers stadje aan de westkust van Vancouver Island. Ons hotel lag aan het strand, een mooi uitzicht dus!
Voor vrijdag hadden we weer een whale watching tour geboekt. Dit keer hadden we meer geluk. Na weer een poosje gevaren te hebben, zagen we daar 2 grijze walvissen. Helaas konden we met de boot niet zo dichtbij komen als ik gehoopt had. De wet in Canada is namelijk dat de boot 100m afstand moet houden van de walvis, doen ze dit niet kunnen ze een boete krijgen van 100.00 Canadese dollar! Goede reden om afstand te bewaren voor de kapitein dus! ;)
Zaterdag was het alweer tijd om terug te rijden naar Nanaimo om vanaf daar de ferry terug te nemen naar het vaste land. Terug in Vancouver wilde we naar de Capilano Suspension Bridge gaan, een 136 meter lange hangbrug over de Capilano rivier. Laat dat nou net helemaal aan de andere kant van Vancouver liggen… En liet het nou ook nog eens super (super super) druk zijn in Vancouver. (Ja duh, het was zaterdagmiddag!) We waren zo lang onder weg door de drukte op de wegen, dat we op weg er naar toe al wisten dat we te laat zouden zijn en het park gesloten was. Toen hadden we maar de afslag genomen naar Stanley Park. Een super groot park, nog groter dan Central Park in New York.
Auto geparkeerd, kijken op de platte grond.. en dan? Zo groot, waar gaan we heen? Het dichts bij was Beaver Lake, dus daar eerst maar eens heen. Tja.. wat zou ik daar eens over zeggen.. fan-tas-tisch… NOT.
Maar terug naar een groot bord met de plattegrond.. Ik wilde graag naar de totempalen.
Aangekomen bij de totempalen.. Ja hoor, natuurlijk.. een overvloed aan Japanners. Ofcourse! Zo irritant, die zijn alleen maar druk met hun eigen foto’s (met hun bijzondere poses).
Dat ze door mijn beeld heen lopen en poseren terwijl ik foto’s aan het maken ben, dat maakt natuurlijk niet uit. -_-
Pfff… Maar wat hun kunnen, dat kan ik natuurlijk ook. Ik heb heerlijk met opzet door hun beeld heen gelopen. I know, kinderachtig, maar ik kon het niet laten.
Vanaf Stanley Park had je ook een prachtig uitzicht, de skyline van Vancouver aan het water.
Zondag, wat is de week voorbij gevlogen! Je kijkt er zo lang naar uit en voor je het weet zit het er alweer op. En wat duurde het lang in Vancouver om door de security te komen zeg, allemachtig. Je komt de USA niet zomaar binnen, zelfs vingerafdrukken komen er aan te pas. De vlucht terug naar Portland stond gepland om 13.50, met de nadruk op gepland. We hadden anderhalf uur vertraging en de reden werd niet gegeven. Altijd fijn.
Vlucht van een uurtje, huurauto van pap en mam opgehaald en op weg naar huis. Heel leuk om ze te laten zien waar ik nu woon, wat nu mijn thuis is en ze voor te stellen aan mijn 2de familie. Gezellig met z’n allen gegeten, cheeseburgers, lekker Amerikaans!
Maandag moest ik weer gewoon aan het werk en zijn pap en mam een aantal dagen langs de Oregon Coast gegaan.
Vrijdagochtend gingen we op weg naar Klamath Falls in het zuiden van Oregon, pfoe wat een lange rit. Zaterdagochtend gingen we op tijd op pad naar Crater Lake, het enige nationale park in Oregon. En het was mooi!! Je kan om het hele meer heen rijden en onderweg kom je bij verschillende uitkijkpunten. Crater Lake is ongeveer 7700 jaar geleden ontstaan naar een hele zware vulkaan uitbarsting. (vulkaan Mount Mazama.)
Afgelopen woensdag was de laatste dag met pap en mam en die hebben we shoppend doorgebracht, tot grote vreugde van pap! Eerst naar de shopping mall in Clacakamas, toen met de trein naar Lloyds Center in Portland en daarna door naar Downtown Portland. Wat is het toch fijn dat je voor $5,- de hele dag kan reizen!
En zo zijn de 2,5 week over. Je kijkt er zo lang naar uit en voor je het weet is het voorbij. Maar wie weet, nu ik 6 maanden verleng, komt er nog iemand van de familie langs, haha! ;)
I hope that the days come easy and the moments pass slow,
And each road leads you where you want to go,
And if you're faced with a choice, and you have to choose,
I hope you choose the one that means the most to you.
- Rascal Flatts
1. Je gaat terug naar huis
2. Je verlengt
Puntje 1 hoef ik natuurlijk niet uit te leggen, dus door naar punt 2.
Puntje 2 heeft meerdere opties, je kunt 6,9 of 12 maanden verlengen. Dat kan bij je huidige host family of je gaat op zoek naar een gezin in een ander deel van het land. Op het visum dat je als au pair hebt kun je maximaal 2 jaar blijven.
Marc en Holly hebben mij gevraagd of ik nog een jaartje wil blijven. (Of 6 of 9 maanden)
Ik heb er een poosje over nagedacht en het er met verschillende mensen over gehad en ik heb besloten om 6 maanden te verlengen. Ik ben hier nu toch,heb het naar mijn zin, woon bij een leuke familie en zorg voor leuke kids. Ik krijg de kans om langer te blijven en daarbij dus ook de kans meer van dit enorme land te zien. Oh en niet te vergeten, more shopping ofcourse!
Maar nu eerst vakantie!! Eindelijk na bijna 8 maanden au pair te zijn. En nu hoor ik jullie denken.. Wat waren San Francisco en Nevada/Arizona/Utah dan? Dat waren weekend trips! ;)
Zondag 21 september vloog ik naar Vancouver, Canada! Een vlucht van amper een uur, dus dat was mooi snel. Ik zat in het vliegtuig met het voetbalteam van Vancouver. Het was een klein vliegtuig, met iets van 10-12 "gewone" mensen (incl. mezelf) en de rest waren voetballers en staf.
Aangekomen in Canada, na ongeveer 4 uur wachten, zag ik daar mijn ouders door de deuren komen! Erg leuk om ze weer te zien!
Zondagnacht in Vancouver geslapen en de volgende dag met de Ferry naar Vancouver Island!
Hier verbleven we 3 nachten in Campbell River. Dinsdag hebben we een Grizlly bear tour gedaan. Eerst was het zo'n 2 uur met de boot naar Orford Bay. The orignal village of the Homalco first nations people.
Vanaf daar werden we opgehaald door een busje waarmee we naar verschillende uitkijk punten werden gebracht. En wat hadden we een geluk! We hebben wel iets van 11 beren gezien! Wauw! Ook nog een moeder met 3 jonkies, so cute!
En dan woensdag whale watching! Hier had ik al zo lang naar uit gekeken. Orka's spotten, DE reden dat ik al jaren naar Vancouver Island wil. En nu was het moment eindelijk daar!
Maar helaas... Geen walvissen gezien... Zo'n 7 uur uur op het water rondgevaren, maar geen walvissen. Balen, balen, balen! Gelukkig zagen we wel zeeleeuwen, veel dolfijnen en een zwarte beer.
Het is heel mooi om er te varen met een bootje, door alle ‘’straten’’ tussen al die eilanden daar. Het water is op verschillende plekken ook heel apart. Verschillende kleuren, door de verschillende lagen, de onderste laag zout en de bovenste laag zoet. De verschillende stromingen zijn ook een heel apart en mooi gezicht.
Na 3 nachten in Campbell River gingen we naar Tofino, van de oostkant naar de west kant van Vancouver Island, een lange rit, maar met heel veel moois onderweg. Zoals Cameron Lake,Pacific Rim National Park en Long Beach.
Tofino is een klein surfers stadje aan de westkust van Vancouver Island. Ons hotel lag aan het strand, een mooi uitzicht dus!
Voor vrijdag hadden we weer een whale watching tour geboekt. Dit keer hadden we meer geluk. Na weer een poosje gevaren te hebben, zagen we daar 2 grijze walvissen. Helaas konden we met de boot niet zo dichtbij komen als ik gehoopt had. De wet in Canada is namelijk dat de boot 100m afstand moet houden van de walvis, doen ze dit niet kunnen ze een boete krijgen van 100.00 Canadese dollar! Goede reden om afstand te bewaren voor de kapitein dus! ;)
Zaterdag was het alweer tijd om terug te rijden naar Nanaimo om vanaf daar de ferry terug te nemen naar het vaste land. Terug in Vancouver wilde we naar de Capilano Suspension Bridge gaan, een 136 meter lange hangbrug over de Capilano rivier. Laat dat nou net helemaal aan de andere kant van Vancouver liggen… En liet het nou ook nog eens super (super super) druk zijn in Vancouver. (Ja duh, het was zaterdagmiddag!) We waren zo lang onder weg door de drukte op de wegen, dat we op weg er naar toe al wisten dat we te laat zouden zijn en het park gesloten was. Toen hadden we maar de afslag genomen naar Stanley Park. Een super groot park, nog groter dan Central Park in New York.
Auto geparkeerd, kijken op de platte grond.. en dan? Zo groot, waar gaan we heen? Het dichts bij was Beaver Lake, dus daar eerst maar eens heen. Tja.. wat zou ik daar eens over zeggen.. fan-tas-tisch… NOT.
Maar terug naar een groot bord met de plattegrond.. Ik wilde graag naar de totempalen.
Aangekomen bij de totempalen.. Ja hoor, natuurlijk.. een overvloed aan Japanners. Ofcourse! Zo irritant, die zijn alleen maar druk met hun eigen foto’s (met hun bijzondere poses).
Dat ze door mijn beeld heen lopen en poseren terwijl ik foto’s aan het maken ben, dat maakt natuurlijk niet uit. -_-
Pfff… Maar wat hun kunnen, dat kan ik natuurlijk ook. Ik heb heerlijk met opzet door hun beeld heen gelopen. I know, kinderachtig, maar ik kon het niet laten.
Vanaf Stanley Park had je ook een prachtig uitzicht, de skyline van Vancouver aan het water.
Zondag, wat is de week voorbij gevlogen! Je kijkt er zo lang naar uit en voor je het weet zit het er alweer op. En wat duurde het lang in Vancouver om door de security te komen zeg, allemachtig. Je komt de USA niet zomaar binnen, zelfs vingerafdrukken komen er aan te pas. De vlucht terug naar Portland stond gepland om 13.50, met de nadruk op gepland. We hadden anderhalf uur vertraging en de reden werd niet gegeven. Altijd fijn.
Vlucht van een uurtje, huurauto van pap en mam opgehaald en op weg naar huis. Heel leuk om ze te laten zien waar ik nu woon, wat nu mijn thuis is en ze voor te stellen aan mijn 2de familie. Gezellig met z’n allen gegeten, cheeseburgers, lekker Amerikaans!
Maandag moest ik weer gewoon aan het werk en zijn pap en mam een aantal dagen langs de Oregon Coast gegaan.
Vrijdagochtend gingen we op weg naar Klamath Falls in het zuiden van Oregon, pfoe wat een lange rit. Zaterdagochtend gingen we op tijd op pad naar Crater Lake, het enige nationale park in Oregon. En het was mooi!! Je kan om het hele meer heen rijden en onderweg kom je bij verschillende uitkijkpunten. Crater Lake is ongeveer 7700 jaar geleden ontstaan naar een hele zware vulkaan uitbarsting. (vulkaan Mount Mazama.)
Afgelopen woensdag was de laatste dag met pap en mam en die hebben we shoppend doorgebracht, tot grote vreugde van pap! Eerst naar de shopping mall in Clacakamas, toen met de trein naar Lloyds Center in Portland en daarna door naar Downtown Portland. Wat is het toch fijn dat je voor $5,- de hele dag kan reizen!
En zo zijn de 2,5 week over. Je kijkt er zo lang naar uit en voor je het weet is het voorbij. Maar wie weet, nu ik 6 maanden verleng, komt er nog iemand van de familie langs, haha! ;)
I hope that the days come easy and the moments pass slow,
And each road leads you where you want to go,
And if you're faced with a choice, and you have to choose,
I hope you choose the one that means the most to you.
- Rascal Flatts
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
