Een maand in de USA

10 Maart, precies een maand geleden stapten Mylene, Elseline, Claudia en ik in het vliegtuig naar New York. We zijn alweer een maand verder en de tijd gaat zo snel. Mijn leven ziet er ineens heel anders uit.

Afgelopen weekend was ik lekker vrij. En daar ging zaterdag, voor het eerst met de trein naar Portland, naar de Lloyd Shopping Mall! Mijn hostdad heeft mij afgezet op het station van Clackamas ongeveer 15 minuten hier vandaan. Ik kocht een kaartje en was klaar om te gaan.
En het was zo makkelijk! Je hebt op het station van Clackamas namelijk maar 1 lijn naar Portland, the green line. Een halfuurtje later kom je op een ander station, daar kan je overstappen naar 2 andere lijnen, the red or blue line. How easy! Ik kon lekker blijven zitten, alle lijnen (4 in totaal)hebben dus een eigen kleur.
En dan komt het allerbeste, een dagkaart kost maar 5 dollar! HOE GOEDKOOP! Voor een retour van Zwolle naar Groningen betaal je bijna 35 euro. Hier een dagkaart voor de Portland regio 5 dollar!

En dan de Mall, big! Er was een ijsbaan , eettentjes, shop winkels en een aantal hele grote winkels, waaronder the famous Macy’s. Zo groot, dat ik er een beetje het overzicht kwijt raak, ik weet gewoon niet waar ik beginnen moet. Maar hé, ik heb er wat gevonden hoor.. een pyjama!

Dan kom ik bij het Amerikaanse eten. Ik krijg regelmatig vragen over het eten hier. Bij de familie eet ik heel normaal, groente, kip, pasta, eigenlijk net als in Nederland. Ik heb nog maar één keer een echte Amerikaanse cheeseburger gehad, die kon ik niet eens op!
Ik heb al wel een aantal nieuwe dingen geproefd, zoals spruitjes, groene asperges, zalm, steak, pizza, avocado.. Goed hè mama!

Maar ik begin wel steeds beter de begrijpen waar het vele overgewicht bij Amerikanen vandaan komt. Zo zie je langs de wegen borden met: Food Exit. Met de logo’s van alle bekende fast foodketen erop. Bestel je hier een pizza punt, twee keer zo groot als in Nederland.
Gisteren in de mall lekker een ijsje gegeten, maar wel 2 keer zo groot als je bij de Salute in Zwolle krijgt en dat zijn al grote bollen. Zelfs het hoorntje was minstens een keer zo groot. Ik moet wel zeggen, het ijsje, of nouja, ijsco was heerlijk met de smaken coconut crème en blackberry cheescake!

Overigens was de hele bovenste verdieping van de shopping mall eten. Macdonald, Pizza’s, Chinees, Taco’s etc etc. Ik heb echt mijn ogen uitgekeken hoeveel mensen bestelden. En kun je het niet op, neem je het gewoon mee in een take away box, alles wordt hier bewaard.

En dan de volgende Amerikaanse gewoonte, hoe de mensen je hier begroeten. Ik kan er nog niet aan wennen. Het gaat als volgt.. Hi, how are you? En dan vooral winkelpersoneel.

Zoals bij de Macy’s, elk personeelslid dat langs je loopt zegt ‘Hi, how are you?’ of zelfs ‘Hi, how are you today, love your scarf, it’s so cute!’
Wat? Mijn sjaal is helemaal niet cute, ik vind hem eerder stoer!
Koop ik tijdschriften, sta ik bij de kassa: ‘Hi, how are you doing today? Wonderful day right?’
Ik loop dat Costco uit, daar controleren ze je bon als je naar buiten gaat en ik had onder andere sokken gekocht. ‘Hi, how are you, Have fun with your socks. I'm sure they look great on you! Have a good day.
Wat? Hoorde ik dat nou goed? Sure they look great on you? Euh hallo, het zijn sokken!

Ik moet nogal wennen aan deze manier van begroeten, ik antwoord altijd maar met I’m fine, thank you.. met een lief lachje natuurlijk!

Nog meer gewoontes.. 'Hi, my name is Laura and I will be your waitress tonight ...
Ze zijn dan wel heel vriendelijk en maken altijd een praatje. Je krijgt in restaurants standaard (en gratis) ijswater en komen dat regelmatig bij vullen. Net als bij frisdranken, de serveerster bracht mij een nieuwe Spirte, dus ik zei tegen Holly.. Ik wist niet eens dat ik die besteld had? Maar dat blijven ze dus gewoon brengen, totdat je zegt dat je niet meer hoeft. En het beste is nog, je betaald er niet voor. Je betaald dus één keer voor bijvoorbeeld je Sprite, de rest is wat ze noemen ‘’ refill’’.

En dan nog een laatste dingetje, waar ik nogal (heeeel erg) verbaasd over was. Ik was vrijdag bij de Social Security om mijn Social Security Card aan te vragen. Dit heb ik nodig om een bankrekening te openen en om te studeren. En ik snap waarom het Social Security heet, ik moest namelijk weer eens door security. Schoenen uit, tas afgeven die door de scan ging en zelf door een poortje.
Hallo.. ik kom alleen wat aanvragen en papieren afgeven.. Je meld je aan bij een computer en wacht op je nummer, na een halfuur wachten werd mijn nummer omgeroepen, op naar window 5.
Maar dat was niet waar ik mij het meest over verbaasde.. Ik moest een formulier invullen met mijn gegevens en daar kwam onder andere de keuze optie:

o Black or African American
o Hispanic or Latino
o American Indian
o Asian
o Native Hawaiien
o White

Huh? Serieus? Waarom? Nou, ik ben blank, dus vink ik white maar aan, haha. Ik wilde het eerst aan de man vragen waarbij ik de SSC aanvroeg, waarom ik dat moest invullen maar… Die was bruin, dus ik dacht.. misschien komt dat heel stom over als ik dat vol verbazing vraag..

Dus vroeg ik het aan Holly en om een lang verhaal kort te maken. De verschillende ‘’rassen’’ schijnt nog steeds gevoelig te liggen hier in Amerika en de overheid wil graag weten hoeveel ‘’soorten’’ mensen er hier wonen en waar. Ik vind het toch nog steeds vreemd…